Dit is een 100 watt Marshall JMP 'Plexi' Superbass uit 1968. Voor vele gitaristen de 'Holy Grail' R&R versterker. Voor mij ook. Ik heb er zelf ook eentje uit dat jaar. Hoewel ik tientallen versterkers in bezit heb gehad en er nog veel meer heb bespeeld, hebben deze '12000' series uit '68 gewoon 'iets' speciaals. Dat 'iets' zit in het geluid dat ik eigenlijk nooit bij andere versterkers tegenkom. Dat verklaart wellicht ook waarom ze wereldwijd nogal schaars op de markt zijn. In Nederland ken ik twee mensen die er eentje in hun bezit hebben.

In 2012 vond ik mijn felbeerde '68-er'. Toen ik em bij de eigenaar in Tilburg aanzette deed ie 'plof' en dat was het. Ik heb em op hoop van zegen meegenomen, laten restaureren door vriend en amp-goeroe Erik Bosschieter en het werd de versterker waar ik sindsdien al mijn opnames en optredens mee heb gedaan. Qua geluid kan je denken aan Jimi Hendrix, Clapton tijdens Cream, AC/DC, Gary Moore, Jimmy Page, the Black Crowes, Eddie van Halen, Slash, ZZ Top... De lijst is eindeloos. Maar ook dichter bij huis werden er eind jaren zestig, begin zeventig onsterfelijke klanken uitgehaald door o.a. Eelco Gelling en Jan Akkerman.

Mijn gitaar spelende vriend Lex had er ook eentje. Ooit gekocht als een soort 'investering'. Gelijk had ie. Die dingen zijn goud waard, als je ze überhaupt al kunt vinden. Zo nu en dan leende ik em. Gewoon 'even lekker op klooien' en vergelijken met die van mij. Dat soort gedrag komt, naar verluidt, vaker voor bij gitaristen. Na een paar weken bracht ik em dan weer netjes terug.

Omdat ik binnenkort jarig ben zei hij gisteren; 'Kom ff langs Buur, ik heb alvast een cadeautje voor je EN ik heb een nieuw overdrive pedaal gemaakt. Die moet je echt even horen'. Zo gezegd zo gedaan. Altijd gezellig op dat zolderkamertje. Pilsie, beetje kletsen, lachen, solderen, nog een pilsie, de serieuze zaken bespreken, muziek luisteren, pilsie en natuurlijk; gitaarspelen. Zo gaat dat al een jaar of tien.

Na een paar uurtjes zei hij me; 'Ik had je toch verteld dat ik een cadeautje voor je had!? 'Eh, ja?', antwoorde ik. 'Nou... Je speelt er al een paar uur over.' Ik snapte niet wat hij bedoelde. Hij wees naar de versterker. 'Die is voor jou.' Ik was verbijsterd en geloofde het niet. Ik vroeg hem of hij een grapje maakte.

'Nee. Hij is voor jou. Ik gun hem jou. Het voelt altijd beter te geven dan te nemen', antwoorde Lex.

Ik was gewoon ontroerd. Wat een liefdevol gebaar.

Dank je wel Buur... Voor het eerst in al die jaren had je mij volledig sprakeloos. Wat een prachtcadeau...

A JE TO!